Drakensbergen, Lesotho honderden jaren terug in de

Allereerst, alweer een prachtige geweldige ervaring! Ik heb zoveel te vertellen over deze trip dat ik waarschijnlijk heel veel vergeet en van de hak op de tak wil spingen, maar ik ga proberen er een chronologisch verhaal van te maken.
Vrijdagochtend om half 12 werden Inger en ik opgehaald. Na een dikke 4 uur rijden en het ophalen van de andere vrijwilligers die meegingen kwamen we met zijn 11en aan in het Hostel Sani lodge. De sfeer in de bus was al erg gezellig en dit is gelukkig het hele weekend zo gebleven. Vrijdag hebben we de hele dag door de regen gereden en ook toen we aankwamen regende het nog. Dus we hebben onze spullen gedumpt in de dorm en zijn lekker warm bij de kachel gaan zitten. Iedereen beter leren kennen en om 6 uur stond het eten klaar. Heerlijke spaghetti met gehakt en pompoen. En 1 van de lekkerste desserts die ik hier op heb! Chocoladecake met zo’n heerlijke top en zijlaag. Genieten!! Geheel voldaan van het eten zijn we een potje gaan kaarten, en tja vroeg het bed ingedoken. De volgende ochtend hadden we een goed vullend ontbijt en na enige vertraging vertokken we om half 10 om aan de trip te beginnen. We vertrokken in 2 4 bij 4 jeeps.. ik zat met zijn 5en, de eerste 4 uur heb ik met Inger achterin de truck mogen hobbelen, hier heb je plaatsen die tegen de zijkant van de auto zitten,je kijkt dus naar binnen als het ware. De natuur was echt prachtig ook al is dat achterin wat lastig te zien, tijdens de stops en tijdens het wrikken in moeilijke posities kon ik toch een heel hoop mooie natuur meemaken. Veel bergen en heuvels zeer groen begroeid. Met een enkel boompje. Voornamelijk de proteastruik groeit in de lagere gebieden veel. We hadden een gids die ontzettend veel wist te vertellen over de historie, vegetatie en diersoorten. Het was in het engels dus de grootste lijnen ben ik alweer vergeten, ik heb iets van de 12 apostellen gezien ofzo, zo noemde hij 1 van de bergen. Er was een vervallen gebouw dat vroeger van ene Thomson of John ofzo was, een supermarktje en een huisje. Ook vertelde hij hoe de weg waar nu de auto’s over rijden is ontstaan ( als ik het dus goed begrepen heb) liepen er vroeger dieren steeds dezelfde route (denk aan koeienpaadjes in het weiland, en in het bos zie je ook wel eens van die smalle paadjes gemaakt door dieren) Deze route werd steeds breder door grotere dieren gemaakt. Op een dag ging volgens mij die Thomson er voor het eerst met een jeep dooheen, hij had wat sterke mannen mee die zijn jeep konden draaien waar de weg te scherp was. Maar hij heeft de gehle route met een jeep kunnen berijden. Sinds toen is het toerisme ongeveer begonnen. Toeristen werden met een jeep door de mooie natuur gereden.
Okee misschien vind niet iedereen deze historie en ontstaan van interressant dan zou ik de volgende regels maar even overslaan want ik heb er nog een verhaal over te vertellen.
Op het moment is er namelijk een gedeelte van de oude weg buiten gebruik gesteld, dit komt omdat de oude weg te dicht langs de rivier ligt ( ja ook hier ben ik de naam van vergeten) De weg overstroomde te vaak en was te slipperig en niet veilig om over te rijden. Ze hebben de niewe route wat hoger gelegd.
Nog een stukje over de natuur, hier in Zuid-Afrika worden er veel gecontroleerde vuren gehouden om de grond vruchtbaar te houden. Proteabomen gaan niet dood door dit vuur, de stam wordt zwart maar de boom blijft leven, enkelt 1 soort die hier groeit kan er slecht tegen en groeit op plekken waar het vuur moeilijk komt. Boeren zijn verplicht om een open stuk langs zijn land te hebben, als er dan vuur uitbreekt brand niet het hele gebied af. Als je als boer zijnde geen goede brandbaan hebt en je boerderij komt wel in de brand te staan krijg je niks vergoed, anders wel.

Weer terug naar het verhaal, we hebben ong. 6 uur gereden. Na ong. 3 uur kwamen we bij de grens naar Lesotho. De natuur voor Lesotho was groen met af en toe nog een boom. We klommen omhoog dus in Lesotho aangekomen Waren we 1000 m hoger ong. Onderweg is het dus logisch dat de vegetatie veranderd. In Lesotho was het ook heel groen maar dan zonder bomen. Lesotho is 1.5 x kleiner dan Nederland. Het hoogste punt is 2865 m boven zeespiegel. In dit land leven ze nog zoals wij honderden jaren geleden deden.
Het meest beoefende beroep daar is schaapsherder. Durf ik niet te zeggen over heel Lesotho trouwens want we hebben maar een klein stukje van het land gezien. Maar bij het stuk dat wij gezien hebben was dat wel zo. We hebben ong 3 uur door Lesotho gereden en zijn heel veel schaapsherders tegengekomen en gebieden vol met schapen. De herders dragen een broek en een trui met om zich heen geslagen van die ouderwetse wollen dekens, het is daar erg koud hoog in de bergen. En ze hebben grove rubberen laarzen aan. Wat ik erg interressant vond is dat het meest gebruikte vervoersmiddel het paard is:D voelde me helemaal thuis daar! Maar daarentegen moet je heeel veel luxe opgeven. De schaapsherder ( wat de jonge mannen zijn, ik heb daar dus geen last van) leven zeer eenzaam en zeer eenvoudig. Ze bouwen in de middle off nowhere een hutje met een kraal van stenen voor de paarden die ze hebben. Het hutje is heel klein, ze maken binnen een vuurtje wat dus heel ongezond is maar anders is het echt te koud.en hebben een kleine plaats om te slapen.
Maar de kudde kan niet op 1 plek grazen want dat gaat op. Ze moeten dus door het gebied trekken. Er is wel met elkaar afgesproken welke gebieden van wie zijn. De schaapsherders zijn 8 maanden onderweg. Dan is het tijd om ze te verkopen of om meer schapen te kopen. Ze komen 1 keer terug naar een gebouw waar ze de dieren scheren. Nouja wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ze veel moeten lopen. Of te paard afbrengen. Hoewel ik de meeste te voet heb zien gaan.
Ze eten eigenlijk alleen maispap. Dit is goedkoop en gemakkelijk op te slaan, lang houdbaar en makkelijk klaar te maken.
De schaapsherders zitten overdag dicht tegen een steen aan, dit om de kudde goed in de gaten te houden en eventuele veedieven. Als er 3 veedieven zijn en jij bent zichtbaar in je eentje.. ben je niet zichtbaar dan kun je het verhaal nog vertellen.
We zijn bij een herder zijn hutje geweest. Omringd door wat andere herders en ezels die ze aan het bepakken zijn, ja ze vervoeren hun spullen met ezels, en de paarden in de kraal. Echt een fascinerend gezicht. Zoiets zie je in het Archeon niet in real life. Wel dus.
De ezels worden gebruikt om het maismeel te vervoeren, het hout voor als ze een hut gaan bouwen en voor diverse andere spullen. Als je niet in het bezit bent van een paard dan rij je met je ezel naar de plek waar je je goederen kunt halen, je bepakt de ezel en moet op de terugweg achter je ezel aanlopen. Met de auto hebben wij er 2 uur over gedaan om van het dorpje waar we hebben verbleven tot aan het einde van het gebied van de herders te komen. Laat staan hoelang die persoon er lopend over doet.
Na deze indrukwekkende rit terug in de tijd kwamen we aan bij het dorpje waar we overnachten. De huisjes zijn hier rond, van steen en modder gemaakt met een soort rieten dak. Ze hebben geen schoorsteen en weinig ramen. Om warm te blijven hebben ze wel een vuur nodig. De rook gaat langzaam door het dak naar buiten.
We liepen met een lokale vrouw naar een ander gedeelte van het dorpje ( ja ze wonen vrijstaand:D)
In 1 van de huisjes zaten er een stuk of 7 vrouwen. We kregen te zien hoe ze het graan fijnmalen, en mochten dit ook zelf proberen. Tijdens het gezang van de andere vrouwen heb ik met een steen graan fijngemalen. Hierna kregen we diverse traditionele dansen te zien. Er werd gezongen op fluitjes geblazen met belletjes geringeld, het klonk prachtig en zag er prachtig uit.
Na dit mooie ritueel liepen we naar buiten. Er stonden kinderen en de vrouwen die mee naar buiten waren gelopen te vragen of wij foto’s van ze wilden maken. Dus ja hoor ik maak wel wat foto’s, daarna gelijk laten zien en de gids stuurt de foto’s op als wij ze naar hem doorsturen. Echt heel apart hoe ze zo om foto’s aan het vragen waren.
Weer terug in het huisje kregen we wat thee, hierna waren de mannen aan de beurt om hun muzikaliteit te laten zien. 3 prachtig zelfgemakte instrumenten, een gitaartje, een drum en een soort van banjo. Muziek makend en zingend kwam hier iets prachtigs uit. De jongere jongens dansten in het rond het ritme volgend met de stappen die ze met hun voeten zetten. Zo anders dan in Nederland. Erg indrukwekkend om te zien hoe goed ritme ze hebben. En 1 van de jongens bleef nog even op de instrumenten spelen dus ik begon mee te klappen. Toen kwam hij op me af en gaf me de drum. Mee muziek maken dus:D
Om 9 uur stond het eten klaar, grof gepureerde aardappel, maispap, worteltjes, spinazie en het vlees ontbrak omdat degene die dit ging halen de kroeg in was gegaan en dronken was geworden dus niet meer optijd terug kon zijn. Maar de volgende ochtend konden we hier toch nog van genieten tijdens een heerlijk luxe ontbijt. Na het ontbijt gingen we paardrijden. Het regende helaas maar gelukkig niet zo hard. Ik heb er ontzettend van genoten om door de mooie natuur te rijden!
Voor vertrek nog langs de medicijnvrouw geweest. Je kon je toekomst laten voorspellen dus deze kans maar aangepakt. Ik ben volgens haar een gezond mens, ik ga later voor mezelf werken niet voor een baas, ik ga trouwen en krijg kinderen en ik heb een veilige reis naar huis. Nou hier wordt ik wel blij van! Nu maar zien of ze gelijk heeft.
Na dit bezoek nog een lekkere lunch gehad van kip met gebakken aardappels en pompoen.
Helaas was het toen alweer tijd om terug naar huis te gaan. Weer een prachtige rit terug gehad! Om 5 uur bij Sani lodge aangekomen, toen in de taxibus teruggereden naar Palm tree. Onderweg lekker pizza gegeten en om 10 uur waren we thuis.

Een lang verhaal over 1 weekend maar ik denk dat het voor jullie ook wel leuk is om te horen dat er in een klein landje nog op zo’n basic manier geleefd wordt. Het is wel iets wat lastig is uit te leggen je moet het denk ik echt ervaren om de juiste indruk hiervan te krijgen. Ik heb hier hele mooie herrineringen aan. Ook omdat ik zelf op een boerderij woon kun je een vergelijking maken hoe het bij ons gaat en hoe hun het daar doen. Een wereld van verschil. De luxe zou ik er zeker niet voor kunnen opgeven, maar ik denk dat hun best een gelukkig leven hebben. De paarden en het vrijstaand wonen staan me in ieder geval wel aan;)

=D