De eerste week! een persoonlijk raam

Hoi allemaal!
Het is begonnen, hier heb ik een jaar naar uitgekeken.
Aangekomen op het project krijgen we een rondleiding door de locatie. Als start ons verblijf, een leuk huisje met alles er op en eraan die goed te delen is met 6 personen. Met daarnaast 2 huisjes met bedden. En 2 douches en toiletten. Waar ik heel verbaasd over ben is dat de douche hier veel beter is dan thuis! Een heerlijke stortdouche. (nu is het ook totaal niet moeilijk om een betere douche dan thuis te hebben, sorry pa) nadat we dit te zien hadden gekregen kwam dan de echte rondleiding, op deze locatie gevestigd is: een woongedeelte, een rij slaapkamers waar de 16 kinderen per 3 verdeeld zijn in het gebouw is hun leef/speelruimte, toiletten en dergelijke en een kookeilandje in het midden.
Een huis voor Ros, een schat van een vrouw die dit project van de grond toe heeft opgezet.
Een huis van Peter en Yvon, een gelukkig koppel die vorig jaar hier zijn ingetrokken om Ros met het project te helpen. 2 enthousiaste gedreven mensen die heel veel over hebben voor de kinderen. (is ook wel logisch als je hierheen komt)
Dan komen we aan bij de dagopvang. Nog geen jaar geleden zijn ze met dit project gestart om de vrouwen in deze omgeving te stimuleren om te werken en zo een betere toekomst op te kunnen bouwen. Iedere werkdag open van 7 tot 5.
Er is een ruimte voor de home-schooling die hier elke dag aan 4 kinderen wordt gegeven.
En Het nieuwe project waar ik nu volop mee aan de gang ben, de opvang voor baby’s die ter adoptie worden gesteld. Dit is een tussenopvang totdat er adoptieouders zijn gevonden.
Al met al dus een zeer ruim project wat er in al die jaren is opgezet.

Mijn eerste week. Wij hebben geen internet in ons huisje, gelukkig wel beneden in het huis van de kinderen. Maar hierdoor was ik er deze week nog niet aan toe geweest om een berichtje op mijn webblog te zetten. En tevens was het eht een week even wennen aan de cultuur hier en hoe het hier gaat. En niet veel tijd gehad om mijn ervaringen op te schrijven. Okeej dat is wel weer genoeg excuus dat natuurlijk helemaal niet nodig is, maar om even uit te leggen waarom jullie zo lang op een berichtje hebben moeten wachten. Dan nu het verhaal over mijn eerste week hier.

De eerste dag staat hierboven al aardig beschreven op het feit na dat we na de rondleiding zijn gaan winkelen. Peter brengt ons 2 x per week naar galleria, een heel groot shoppingscentre hier in de buurt. Met zijn allen naar de supermarkt om inkopen te doen en daarna lekker (nouja mijn stukje vlees was niet zo lekker) gezellig wezen uit eten. Een restaurant waarbij je 2 maaltijden voor de prijs van 1 krijgt. We waren met zijn 6en en hebben gegeten voor 50 euro. Verbazingswekkend. Een fijn idee om dus 2 keer per week niet te hoeven koken en in Galleria heerlijk uit eten te kunnen.
Bij terugkomst voor het eerst het bed hier uitgeprobeerd om de volgende dag uitgerust aan het werk te kunnen. ( maarja veel nieuwe indrukken en gedachtes dus zo lang was de nacht niet) Ohjah de eerste dag hadden we ook een meeting gehad (vrijwilligers en Peter en Yvon) hierin bespreken we hoe het gaat en wat het schema is van de week. Deze week stond ik ingedeeld op ‘klussen en van alles en nog wat’. Waarbij we woensdag het prachtige nieuws kregen dat s’middags de eerste baby voor deadoptieopvang zou arriveren! Geheel onverwachts, wat mij gelijk nuttig maakte in de ruimte die ze inrichten voor 6 baby’s. Ik heb het raam in een mooie kleur geel geschilderd. Fijn om gelijk je eerste dag iets nuttigs te kunnen doen en iets waarvan je ook het resultaat ziet! ‘Ja het tuinhuisje schilderen dit jaar heeft zijn vruchten afgeworpen hoor!’
In de avond gezellig met de meiden gekletst en gegeten.
De 2de dag donderdag ben ik gestart met het schilderen van de muur om het raam heen zodat er beschermende ‘tralies’voor geplaatst kunnen worden.
In de middag mocht ik me aansluiten bij arts en craft. Dit wordt gedaan op de home-schooling van 12 tot 2. Peter heeft dit project opgezet om de kinderen bij te leren hoe ze een bedrijfje kunnen runnen. Heel basis nog natuurlijk maar een zeer goede start!! Peter koopt kralen in en ijzerdraad voor armbanden, tevens nog wat materialen om sleutelhangers te maken. Deze 2 uur zitten we dus heerlijk met de kids van home-schooling armbanden en sleutelhangers te maken. Ik wordt daar helemaal vrolijk van. Om de kinderen om te leren gaan met geld en hoe het werkt in een bedrijfje moeten ze bij houden hoeveel armbanden ze maken. Aan het eind van de maand is het pay-day en krijgen ze per armband een gedeelte uitbetaald. Dit mogen ze op de bank (Ros) zetten of zelf houden. Hierdoor kunnen ze sparen voor iets en begrijpen ze de waarde van geld. Ik vind dit echt een topproject!
S’avonds weer naar Galleria, een hoop eten gekocht en onbeperkt pizza gegeten. Een leuk concept, bediende lopen de hele avond langs met verschillnde soorten pizza en daar kun je dan overal een stukje van krijgen.
Vrijdag waren 2 andere vrijwilligers naar de wildcoast vertrokken waardoor ik de kans kreeg om op de daycare te staan. S’ochtends een jongetje met spasme die hier sinds kort ook woont eten gegeven. Een ervaring die dicht bij de logopedie staat. Dus het was wel mooi om mijn kennis daarover nu in de praktijk uit te voeren. De hele ochtend met de kids buiten gespeeld. Zo leuk dat N ( het jongetje met spasme) heerlijk in de buggy overal bij kan zijn. Al vele glimlachen en schaterbuien van hem mogen aanschouwen. Op de day-care krijgen de kinderen om 8 uur pap. Dan kunnen ze tot 10 uur spelen en krijgen ze een stuk boterham met beleg. Na het eten krijgen de grotere kinderen les. Dingen als het vragen hoe het met iemand gaat, het zeggen van je naam, het benoemen van lichaamsdelen en het schrijven van een 5. Daarna krijgen de jongste les. Rond 12 uur krijgen ze eten van hetgeen dat overgebleven is van boven ( van de eigen kinderen) en dan kunnen ze s’middags weer heerlijk spelen. Het is heel fijn dat ze dit sinds een jaar hebben opgezet omdat ze hierbij de lokale bevolking hepen. De moeders kunnen nu overdag een baan zoeken om geld te verdienen voor het gezin.
In de middag mochten we mee naar de gym. De kids krijgen om de week sportles. Deze week hebben we gevoetbald. Zo leuk om de persoolijkheden van de kids naar boven te zien komen in het spel. ( dit was tevens ook de eerste keer dat ik samen met de kids die overdag dus naar school gaan wat heb gedaan.) Was heel fijn om de tijd te hebben om te starten aan het bouwen van een band met ze.
In de avond heb ik uitgebreid gekookt voor de vrijwilligers. Wat gelukkig ook nog lekker was geworden
S’avonds hadden we een toer geboekt. Durban by night. Met een ex-politieagent rij je dan door Durban heen. Hij weet heel veel over de sloppenwijken en levenswijze van de mensen hier. Zeer crimineel. Dit ga ik eerst maar eens voor mezelf uitschrijven en dan kunnen jullie mij er thuis over vragen hoe het er hier aan toe gaat.
Vandaag zaterdag hebben we de zulu-experience gedaan. Aan de overkant van de weg is een dorpje, het word hier township genoemd maar het is een redelijk luxe township (in vergelijking tot wat we gisteren hebben gezien) van een bewoonster hebben we een rondleiding gehad door het dorp. De huizen zijn klein en schaars bekleed maar wel leefbaar
Ophet project werden wij opgehaald door Sarah. Deze vrouw woont in de township aan de overkant van de straat. Er heen gelopen en bij aankomst neergeploft op de bank. Ondertussen maakte ze een typisch zulu’s gerecht. Majonga of zoiets. Ze begon het Nederlandse woord oliebollen al te noemen en zo smaakte ze ook. Meel , zout, eieren en melk als ik het goed heb onthouden. Heerlijk! Een beleefd praatje gehouden. De moeder en dochter wonen er al hun hele leven. Het huisje gaat van generatie op generatie. En de generatie’s die in leven zijn wonen bij elkaar in het huis.
Toen we de oliebollen op hadden begonnen we aan een lange wandeling door het dorp. De huisjes staan vrijstaand, er is mooie natuur en veel stroompjes met water. Het huis van Sarah en haar moeder heeft een woonkamer van ong 4 m2. Dan hebben ze 2 slaapkamers in het huisje en nog naast het huisje een keuken en slaapkamer. De keuken zag er wel armoedig uit. In de kamer stond een oude tv, de muren zijn van beton ongeschilderd en aan 2 kanten kleine raampjes. Op de grond kapot zeil en een stoffig vloerkleed. Maar voor mij ziet het dorp er zeer leefbaar uit. De mensen onder elkaar zijn als 1 grote familie. Heel happy met elkaar. Ze zorgen goed voor elkaar en ze zien er allemaal vrolijk uit. Tijdens de rondleiding liepen er veel kleine kinderen mee. Allemaal handjes vasthouden en bij de riviertjes het water in. Ontzettend schattig. Aangekomen bij het huisje gingen de kinderen de zuludans doen. Zo prachtig om te zien hoe goed hun ritmegevoel is. En ze gebruiken heel erg basis ritmes. De benen heel hoog de lucht in. Vet lenig!
Ook wilden ze onze haren doen, vinden ze daar helemaal geweldig want hun hebben allemaal kort kroeshaar. Na de zulu-dans en het haren doen moesten we naar buiten. Er stonden een hoop mensen om een hoop voedsel heen. Wat bleek dat als er een koppel wil trouwen moet de man een paar geiten aan de familie van de vrouw geen en de vrouw moet voedsel geven aan de familie van de man.
Een tijd een spelletjes met de kids gedaan. Heel schattig. Na een lange tijd wachten hadden ze een lunch voor ons gemaakt. Maispap met spinazie en soort van groente en worst. Na de lunch weer op naar huis.
Ik vond het een mooie ervaring. Om echt even tussen de zulukinderen te leven en te zien hoe het er daar aan toe gaat.

Dit was het dan mijn eerste verhaal over de eerste week. Ik hoop nog een hoop mooie ervaringen met jullie te kunnen delen!